Myślę o tych wszystkich psich opiekunach, którym jest wstyd za swoje psy bo miało być inaczej, łatwiej, lepiej, tymczasem plany poszły się… Po prostu nie wypaliły.
Takie uczucie zażenowania, bezradności towarzyszą też często rodzicom. Rośnie ich frustracja bo jak zdarta płyta powtarzają jeden prosty komunikat. Tymczasem w głowie latorośli rośnie palma i rodzic w myślach wysyła swe dziecię w kosmos. Wysyła oj wysyła, a potem się wstydzi tych wizji. No i takie myśli się kłębią na strychu, ciśnie się na usta dużo łaciny. Przyjrzyj się jak Ty traktujesz siebie w tym wszystkim. Bo masz granice i prawo do nich, ale czy wyrażasz swoje życzenie, swój brak siły, swoją niemoc?
Często wydaje nam się, że wszystko jest na naszej głowie i musimy kontrolować dzień po dniu bo inaczej armagedon.
Spróbuj wyrazić swoje potrzeby bo je masz, bo masz do nich prawo. Można poprosić bliskich o pomoc, tak przyznać się, że się wymięka i że albo bierzesz urlop albo za chwilę ktoś będzie musiał się zająć Tobą. Stawiaj granice bo każdy ich potrzebuje, a bez nich poczucie sprawczości, bezpieczeństwa, równowagi zwykle szybko się zaciera. Jeszcze ten pies niepokorny, który przypomina dziecko Rosemary i ciągnie Cię do psów bo musi, bo tak. Robi to zazwyczaj gdy inny człowiek idzie na Was centralnie ze swoim Maksiem i Ty już nie masz jak zwiać. Poproś żeby poczekał chwilę bo życie Ci miłe. Poproś o pomoc. Żyjąc w mieście czasami trudno zachować ten komfort przestrzeni, który psom też jest potrzebny. Przejdź, odejdź, złap ten dystans, potem równowagę. Oboje wyjdźcie z sytuacji, która w otoczeniu wąskich chodników i na smyczy jest słabym polem do komunikacji.
Jeśli czujesz, że Twój pies dał popis swoich możliwości i właśnie palisz się ze wstydu, to zadaj sobie pytanie: przed kim mi wstyd? Wstyd jest uczuciem, który odczuwają wszyscy ludzie, nawet jeśli twierdzą, że jest inaczej. Jest uczuciem jak każde inne, jest potrzebne by odkryć w sobie odwagę choćby po to by czyjeś oceny nie robiły nam krzywdy. Czyjeś oceny nie świadczą o mnie, ani o Tobie, świadczą jedynie o tym kto ocenia. Tylko tyle i aż tyle.
Dbaj o swój komfort, mówiąc o tym z czym masz problem, nie bój się prosić o pomoc, nie rób sobie wyrzutów jeśli odczujesz wstyd, sprawdź o jakich przekonaniach Ci mówi i czy one na pewno są prawdziwe, są Twoje, są o Tobie? I pamiętaj zamiast kisić w sobie frustrację bo ktoś się nie domyślił, czego potrzebujesz, wyraź swoją prośbę, zostawiając miejsce na to by ktoś Ci mógł odmówić, ludzie nie mają obowiązku spełniać naszych próśb, ale potrafią miło zaskoczyć.
Leave a Reply